Het einde van het Finse avontuur

Beste allen,


Hier zijn we dan, vier maanden later met een laatste berichtje vanuit Finland.


Ik weet deze keer niet zo goed waar te beginnen. Er is de laatste weken ook nog zoveel gebeurd.
Misschien beginnen met hetgene waarvoor ik naar hier kwam: mijn bachelor proef. De laatste weken zijn stressvol geweest, de ene deadline na de andere, maar dit keer mag ik trots zijn op mezelf en stellen dat ik overal tijdig aan ben begonnen waardoor ik alles ruim op tijd kon indienen - zij het niet dat een documentje is blijven steken in mijn drafts mails. De laatste weken voor de deadline had ik het geluk te kunnen werken aan mijn bachelor proef vanop mijn stageplaats. Doordat de cytoflowmeter (toestel die het aantal cellen telt en deze indeelt volgens grote) het begeven had. Zeer spijtig want ik had graag leren werken met het toestel en had natuurlijk graag de resultaten gezien van de vervolgproeven op mijn experimenten. Ik was al enkele weken bezig met het kruisen van vliegen dat ik graag ook had gekeken wat nu de invloed was van de nieuwe gencombinatie, maar helaas, het vervangtoestel is pas mijn laatste stagedag aangekomen. Al ben ik wel blij dat niet het toestel waar ik mee werkte het halverwege mijn experimenten voor gezien hield. Trouwens het lijkt erop dat de meeste toestellen nood hadden aan een beetje vakantie, alsof ze de nakende verhuis voelen aankomen, waren er nog andere toestellen die plots niet meer werkten.
Hierdoor heb ik dus bijna al mijn laatste schrijfwerk op mijn stageplaats kunnen doen, wat natuurlijk een niet ingeplande, maar zeer welgekomen luxe was. Eenmaal mijn bachelor proef en reflectieportfolium (want och ja, dit vinden de docenten zo leuk... alsof we geen werk genoeg hebben met onze bachelor proef willen ze dat we ook nog eens reflecteren over de meest banale zaken: zo is er zelf een opdracht waar je jezelf moet punten geven én daarna moet je reflecteren waarom je jezelf die punten geeft... voor mij is dit echt te gek voor woorden, maar als het moet en je er punten mee kunt halen dan doen we dat maar braaf) waren afgewerkt, vond ik dat ik toe was om eens een stukje van Finland te zien in de resterende twee weekends. Eerst ging ik noordwest, naar Vaasa om een student die ik leerde kennen tijdens de St-Petersburgreis te bezoeken. Het is een klein stadje waar eigenlijk niet zoveel te zien is op wat ruïnes (voor de oude stad afbrandde) en de zee na. Er wordt ook betrekkelijk meer Zweeds gesproken dan in Tampere en ik vermoed zelf dan in de meeste Finse steden. Er is een Zweedse (als in de taal) universiteit en verschillende Finse universiteiten hebben een Zweedse campus daar (of zo heb ik het toch min of meer begrepen). Dan maar een sauna en een oefenpot van de Belgen - die werkelijk nergens op trok. 's Avonds richting centrum om tot aan de zee te wandelen en iets te drinken in een plaatselijke kroeg. Bij aankomst bleek de championsleague finale te worden uitgezonden, dus zijn we blijven zitten. Allemaal mannen, de ene al wat meer uitgedost om zijn favoriete team aan te moedigen dan de andere, en ik. Er was een aangename sfeer, maar het grote scherm waarop het hele gebeuren werd geprojecteerd lag vlak aan de ingang dus af en toe passeerde er wat volk in beeld en werden ze er attent op gemaakt snel door te wandelen. Aangezien er meer dan 90 minuten nodig waren om het verschil te maken, was het ook al redelijk laat om terug huiswaarts te keren. Maar omdat het hier zeer noordelijk ligt is er geen echte nacht meer in deze tijd van het jaar, de zon gaat nog onder, maar er blijft altijd een lichte schemering wat het aangenaam wandelen maakt op dit uur van de nacht. En rond 2 uur konden we zelf genieten van de eerste zonnestralen van de dag.

Vlak aan de zee.



Zonsopgang om 2 uur 's nachts



Een weekend later wilde ik het er daarentegen eens echt van nemen en er een top laatste weekend Finland van maken... Ditmaal naar het zuidwesten, Turku. Toen ik in Helsinki was, werd deze stad meerdere malen als toeristisch naar voor geschoven en na wat googelen leek het me inderdaad een stad waar ik me wel een weekendje kon bezighouden. En we namen zelf een dagje extra congé, dus vertrokken we reeds op vrijdagmorgen met de bus. Na twee uurtjes kwamen we aan en we hadden met de B&B eigenaar afgesproken dat we de valiezen mochten brengen zodat we er niet een hele dag mee moesten sleuren. De kamer was zelf al klaar, dus we kregen de sleutel meteen mee. Handig! Rond 11 uur was het tijd om richting centrum te trekken. Eerste stop: toeristische dienst om de Turku card aan te vragen en plaatsen te reserveren voor de sightseeing bus tour en we wilden ook een cruise doen, die hebben ze ook voor ons geboekt. Superhandig en we hadden nog eventjes tijd om een eerste keer de rivier af te wandelen en iets te eten. De straat langs de rivier is (deels) autovrij, dus heerlijk om te wandelen of te fietsen. Aangezien veel Finnen gaan eten over de middag zijn er heel wat lunchmenu's voor schappelijke prijzen te vinden. We gingen een gezellige zaak binnen en ik koos voor de saladebar, water en koffie nadien waren inbegrepen en dit alles voor minder dan 10 euro. Hierna was het tijd voor de sightseeing tour. De bus stond er al en de gids ook. Maar wat bleek, we waren de enigen die waren ingeschreven. Ik vreesde dat ze dan zouden zeggen, kom morgen terug, maar neen, we kregen een privétour aangeboden! Echt fantastisch want nu kon de gids ook meer info geven omdat ze haar uitleg enkel in het Engels moest geven i.p.v. Engels, Fins én Zweeds. De rit ging langs de meest interessante plekjes en we kregen enkele tips waar we zeker langs moesten gaan. Ook een stop aan de kathedraal met de nodige uitleg over de geschiedenis van de stad kwam aan bod. Kortom een fantastische start van het toeristisch weekend. Na de tour was er nog tijd voor enkele musea. Dus eerst naar het biologie museum waar al de Finse fauna en flora werd tentoongesteld, alleen spijtig dat de uitleg niet in het Engels voorzien was en mijn Latijn is niet van die aard dat ik elk dier of plantje met de wetenschappelijke benaming kan benoemen. Er was ook een gigantisch arsenaal aan vlinders die de laatste eigenaar van het huis waar het museum in is gevestigd verzamelde. Het was een klein museum dus nadien was er tijd voor nog een tweede en dit keer was het volledig mijn ding: het farmacie museum, allemaal oude potjes en laadjes, gigantische destillatie-installaties en andere.
Daarna was het tijd om richting de boot te gaan voor de avondcruise. Het was zeker niet goedkoop, maar voor één keer mocht het wel, na al het harde labeur van de afgelopen vier maanden en dan vooral de laatste weken. De stoomboot nam ons mee (niet naar Spanje nee, maar) naar een klein eilandje waar we mochten aanschuiven voor een heerlijk buffet met heel veel vis (zalm op minstens 4 verschillende wijzen klaargemaakt, en nog een heel ander arsenaal), groentjes en enkele warme gerechtjes. Echt superlekker, alleen jammer dat de zon zich achter de wolken verschool waardoor het, in combinatie met de zeewind, wel behoorlijk fris was. Maar een warme zeemansvest (of hoe je het ook wilt noemen) was de perfecte oplossing. Na de cruise was het al 11 uur, dus tijd om naar de B&B te gaan en uit te rusten voor de rest van het weekend.


Zaterdagmorgen, na een ontbijtje, trokken we weer langs de rivier richting Forum Marinum ofwel het museum over scheepsvaart in Finland. En het was vandaag nationale dag van de vlag (of zoiets) dus het leger hield wat festiviteiten, dit jaar in Turku. Zo konden we uitzonderlijk op al de maritieme schepen. Het museum op zich is behoorlijk groot en het duurde bezoek duurde wat langer dan ik in gedachten had, natuurlijk ook door de extra boten die we konden betreden. Het is een mooi museum, maar persoonlijk vind ik het iets te groot, je verliest het overzicht een beetje (of ik dan toch). Er is wel een grote houten boot, de oudste nog intacte boot, als ik de Finnen mag geloven.
Nadien werd er een 100 meter verder gewandeld naar het kasteel: Turku Castle is de grootste toeristische trekpleister van de stad, ook al is er binnen in niet zo veel te zien aangezien al het meubilair bijna werd weggehaald. Maar toch blijft het gebouw op zich zeer impressionant. En je moet echt de pijltjes volgen om alle kamer gezien te hebben. Het is een echt doolhof, maar zeker de moeite. Na al dat binnen zitten wilden we wel eens naar buiten, daarom de botanische tuinen van een van de universiteiten van de stad op een nabijgelegen schiereiland. Met de bus daar naartoe om de rest van de middag (want de tuinen zijn open tot 8 uur 's avonds) te doorwandelen en het is fijn om eventjes de drukte van de stad te ontlopen. Een grote serre met allerhande tropische planten en een tuin met heel wat bomen en plantjes.
In de avond nog een hapje eten en dan zat zaterdag er alweer op.


De laatste dag trokken we naar het handicraft museum, iets dat ik eerst niet op het to do lijstje had staan, maar na de sightseeing tour zeker naartoe wilde. En het was de moeite, al moet het nog fijner zijn in de zomer wanneer er nog meer oude ambachten worden uitgevoerd. Nu was er alleen een naaister en een drukker aanwezig. Maar het is een beetje als Bokrijk, allemaal oude houten huisjes - de enige die aan de grote stadsbrand konden ontkomen - werden volledig ingericht volgens die tijd waar elk huisje een andere ambacht werd uitgeoefend: smid, boekbinder, kleermaker, schoenmaker, drukker, meubelmaker, ... Een zeer fijn openluchtmuseum.
Nadien was er nog tijd voor het Sybeliusmuseum, de bekendste Finse componist (al zegt de naam mij niet zo veel). Maar het was wel leuk om het arsenaal aan piano's en orgels te aanschouwen en enkele typische instrumenten uit verschillende delen van de wereld. En dan ook de tentoonstelling over Sybelius zelf natuurlijk, waar je naar enkele fragmenten van zijn composities kon luisteren. Ik moet zeggen dat die me aangenaam verrasten.
Tot slot was er nog eventjes tijd om naar het archeologisch én museum voor moderne kunst (wel een vreemde combinatie als je het mij vraagt) te bezoeken. Het is gehuisvest in een prachtig huis die vroeger tot een rijke familie behoorde. Het archeologisch museum vond ik niet zo fantastisch, maar dat kan ook zijn omdat ik al wat last had van de voetjes en niet zo veel meer wilde wandelen. Het is wel een zeer kindvriendelijk museum. Ook de moderne kunst zei me niet zo veel, er waren vooral Finse schilders terug te vinden, maar enkele grootmeesters als Andy Warhol hadden een werkje hangen in het museum. Omdat er nog tijd was voor de bus, nog een koffietje in het beste koffiehuis van de stad (alé, zou toch moeten als je 6 keer tot barrista van het jaar bent verkozen).

Het apotheek museum

Genieten van een lekker dinner op een verlaten eiland

warme jas tegen de koude zeewind

maritiem museum... S.O.S.

Maritiem museum

Turku Castle



Handicraft museum

Dit was het dan,
binnen 3 uurtjes ben ik op Belgische bodem!


Eline

Laatste rechte lijn...

Dag iedereen,


Alweer een maandje verder sinds mijn vorig bericht, dus hoogtijd om nog eens van me te laten horen.


Ik heb hier ontzettend druk. In minder dan 2 weken moet mijn bachelorproef af zijn, dus de race tegen de klok is ingezet om alles op tijd af te krijgen. Mijn theoretisch deel is zo goed als af, nog enkele details die ik ten laatste morgen wil afhebben en dan kan ik me 100 % focussen op het practicum gedeelte, die natuurlijk ook al deels is geschreven. Helaas zijn de resultaten niet zo duidelijk als verhoopt en is er eigenlijk nog meer onderzoek nodig om een echte conclusie te vormen, maar die tijd is er helaas niet. Een voordeel is wel dat er door het gebrek aan bruikbare resultaten weinig statistiek aan te pas zal komen in mijn bachelorproef en dat spaart toch wel zeer veel werk en tikwerk uit.
Ondertussen is de titel van mijn werkstuk ook definitief "Changes in foxo gene expression after parasitoid wasp infection in Drosophila hemocytes". De expressie wordt nagegaan via qPCR of voor de leken, een methode om genetisch materiaal (hier RNA) te vermenigvuldigen en door de evolutie te meten (m.b.v. fluorescentie) de beginconcentratie te achterhalen, of in ieder geval de verhouding tussen verschillende genen of in verschillende situaties.


Verder ben ik gestart met de bevestigingsproeven, die niet zullen worden opgenomen in de bachelorproef. Hiervoor heb ik eerst vliegen zo moeten kruisen dat ze bepaalde genen tot expressie brengen. En na 3 cycli zijn we er geraakt! Dus nu kunnen we ze gebruiken voor het eigenlijke experiment. Enerzijds willen we kijken of onze genen invloed hebben op de immuunrespons. Dat gaan we na door vliegen te infecteren met wespen en na 2 dagen te dissecteren en kijken of de wesplarve is gedood of niet. Anderzijds willen we kijken naar de bloedcellen zelf. Hiervoor kruisen we onze gemaakte vliegen met een reportervlieg. En de larven worden gedissecteerd waarbij de bloedcellen worden verzameld en nadien worden ze individueel geteld en in de verschillende groepen verdeeld. Het toestel die dit doet noemen een cytoflow meter. Het is iets totaal anders dan waar ik tot op heden mee heb gewerkt en het duurt best lang om elke larve te analyseren.


Wat valt er naast het werk te vertellen?
30 april was het hier een groot feest! Het begin van de lente is hier een grote studentikoze bedoening waar menig persoon behoorlijk aangeschoten wordt aangetroffen, zeker naar de avond toe. (dit is nog voorzichtig geformuleerd) Al heb ik wel niemand zo zat gezien als die dat we op de tram in Helsinki een week later zijn tegengekomen! (het was plots muisstil op de tram toen de man opstapte, sommige mensen hebben de tram zelfs verlaten, de chauffeur wilde niet verder rijden, en de man kon nauwelijks recht blijven staan, schreeuwde er maar op los en had een bijna lege fles in zijn ene hand.)
Zoals dus reeds af te lezen ben ik eindelijk eens tot in Helsinki geraakt. Mama en papa kwamen op bezoek en hadden er meteen een 10daagse van gemaakt... Eerst 4 dagen Helsinki, met fantastisch weer was er zelfs zonnecrème nodig (en toch ben ik nog aardig verbrand). Op zondag keerde ik terug naar Tampere, want er zijn ook mensen die wat moeten werken... Mama en papa reisden verder naar Tallinn, en keerden terug naar Finland op vrijdag om ook eens te zijn waar ik woonde en werkte. Helaas was het vrijdag de laatste mooie dag wat betreft weer waardoor we niet zoveel zijn buiten gekomen als in Helsinki. Maar een bezoekje aan mijn kot en stageplaats konden niet ontbreken. Voor meer info en details omtrent ons bezoek aan Helsinki en Tampere raadpleeg mijn vader en voor de foto's check facebook, maar hieronder een kleine selectie.

Suomenlinni na een fantastische gids toer rond het eiland (weer een excellente programmakeuze van Eline!)

ook wat kunst en cultuur werd opgesnoven in Helsinki.

Wat gaan we onthouden: over het eten hebben we de afgelopen twee weekends niet moeten klagen. Eenmaal gaultmillau, een topitaliaan en een goeie steak in Helsinki. En een heerlijke Turk (zie foto), een fantastische pizzeria en sushibuffet in Tampere.

rondvaart Helsinki... en toen waren we verbrand

Verder is een van de ijshockeyploegen hier kampioen gespeeld, dus ook hier (lees als niet alleen in Brugge) was er een kampioenenviering, al moeten ze er hier geen 12 jaar op wachten voor de stad op stelten wordt gezet en volgens mij was er ook iets minder bier aanwezig (al kan de hoge prijs daar natuurlijk wel mee te maken hebben). En momenteel is er een wereldkampioenschap in Rusland aan de hang in het ijshockey en Finland doet het lang zo slecht niet. Frankrijk en Canada zijn in ieder geval verslaan, de andere matchen heb ik niet gezien, maar blijkbaar zou Hongarije ingeblikt zijn.

Zo dit is het een beetje, nog een goeie drie weken en we zijn al terug in België...

groetjes,

Eline

Tallinn en St Petersburg

Hela,


het is een maandje geleden dat ik nog iets gepost heb, dus misschien wordt het tijd nog eens uit mijn vingers te toveren...


Qua werk valt er niet super veel te vertellen, of toch niets nieuws. De dagelijkse dissecties zijn ondertussen routine geworden. De experimenten gaan voort en hopelijk komen begin volgende week de eerste resultaten binnen... Dan kan de data analyse beginnen.
Maar de aanleiding van dit berichtje heeft helemaal niets te maken met mijn stage of Finland, maar met een fantastisch reisje die ik heb gemaakt!


Na twee maand non-stop werken verdiende ik wel een pauzemomentje. Aangezien hier enkel goede vrijdag en paasmaandag feestdagen zijn, heb ik ook tijdens de paasvakantie gewerkt. En zelf op deze feestdagen ben ik gaan werken - al waren het maar halve dagjes - want voor de continuïteit moet er ook tijdens het weekend en feestdagen iemand enkele kleine handelingen uitvoeren. Aangezien ik het mijn collega's gunde om deze dagen bij hun familie te zijn, heb ik meteen het hele weekend voor mijn rekening genomen. ('t is niet dat ik iets gepland had om Pasen te vieren.)


Als je hier langer dan 90 blijft in Finland moet je paperassen in orde brengen en een 50-tal euro's neerleggen als administratieve kost. Daar heb ik echter geen zin in, en het is simpel te omzeilen: verlaat het grondgebied voor minstens 24 uur. Zo ontstond het idee om naar Tallinn te reizen. Dat is goedkoop, niet ver en ik was er nog niet geweest. Na wat rondkijken zag ik een geniale opportuniteit om Tallinn te koppelen aan Rusland, en dat zonder visum! Deze kans wilde ik niet laten passeren. Een reisorganisatie - timetravels - die zich gespecialiseerd heeft in reizen voor studenten biedt verschillende groepsreizen aan. Ik heb gekozen voor de visa-vrije cruise naar Tallinn en Sint-Petersburg.


Zo gezegd zo gedaan!
12 april was het zo ver... vroeg op staan om de laatste hand aan de bagage te leggen en dan met de bus naar Helsinki. Ik was ruim op tijd in Helsinki, maar echt tijd om iets te bezoeken was er niet, dan maar te voet wandelen tot aan de haven. Natuurlijk waren we veel te vroeg. (ah ja ik spreek van we want er is nog iemand mee van Tampere, een vriend van mijn kot genoot die meewilde toen ik vertelde dat ik deze reis ging maken.) Dus er was nog tijd om enkele foto's te maken op het dak van de nieuwe buildings voor we ons gingen aanmelden bij de reisorganisatie.

Na de middag was het dan zo ver ... een eerste ferry richting Tallinn. Eenmaal in Tallinn stond onze reisbegeleider Diana ons, en goeie 40 andere studenten op te wachten (in totaal waren er 150 studenten verspreid over 3 bussen, elk met een reisbegeleider). Eenmaal iedereen op de bus vertrokken we richting hotel en ondertussen werd het programma voor Tallinn overlopen. De eerste avond was er niets voorzien, dus konden we vrij kiezen wat we deden. Eerst wat bekomen van het weg en weer hollen de hele dag en dan een plaatsje zoeken (lang leve het internet) om lekker te eten. Eerst hadden we gekeken voor iets uit de regio, maar er sprak ons niet echt iets aan... dan maar Italiaans. Op basis van de menukaarten, de foto's op de websites en hun locatie t.o.v. het hotel hebben we een keuze gemaakt. En ik moet zeggen dat het een fantastische keuze was! Echt een aanrader, je krijgt bij het binnenkomen een elektronische kaart waar alles op komt dat je besteld, bij het verlaten van het restaurant reken je dan af. En wanneer je je eten bestelt krijg je een bakje mee dat oplicht en trilt als je het gerecht kunt afhalen. Het interieur is gezellig en op de tafels staan naast olijfolie en balsamicoazijn verse basilicum en oregano die je kunt plukken om je gerecht bij te kruiden!

Na de tiramisu was het al donker buiten, dus tijd voor Tallinn by night. Door het historische centrum keerden we terug naar het hotel waar we goed uitrustten voor de zware trip die ons te wachten stond.

Na een goed ontbijt hadden we in de voormiddag vrij dus slenterden we wat door de stad in afwachting van onze begeleide citytour. Met een plaatselijke gids, die zeer enthousiast vertelde, zagen we alle mooie plekjes in de stad en leerden we de geschiedenis van de stad en het land kennen.

Na de stadswandeling was het museumtijd... KGB. Op de bovenste verdieping van een hotel die fungeerde als KGB hoofdkwartier in Tallinn is te zien hoe ze werden terug gevonden. Eerlijk gezegd vind ik het verhaal rond KGB spectaculairder dan het museum. Dit was het meteen ook het minste deel van heel de reis. (Als ik opnieuw zou kunnen gaan, kies ik zeker voor een ander museum.)

Met dit museum zat onze tijd in Tallinn er al op: vlug naar het hotel om onze valiezen uit de bagageruimte op te pikken en dan richting haven om de cruise richting Sint Petersburg te nemen. We kajuiten zijn behoorlijk krap voor 4 personen, je kunt elkaar nauwelijks passeren en diegene die boven slaapt in het stapelbed stoot zijn hoofd aan het plafond. Gelukkig zijn we er alleen maar om te slapen en is er verder genoeg open ruimte waar in aangenamere omstandigheden gepraat kan worden. En juist op tijd kregen we het idee om te kijken hoe het er boven op het dek uitzag, want de zon ging net onder.

Ik wilde wel deftig eten en dus kozen we een iets beter restaurant uit, de keuze viel op zalm met frietjes (o die heb ik gemist) met een tartaarsausje en wat groentjes en natuurlijk een glaasje wijn! (hip hoi, hier is alcohol niet absurd duur!)

Ik deelde een kajuit samen met de Pakistaanse jongen die ook in Tampere studeert, een Oostenrijkse en een Tsjech (die al een Erasmus in Gent achter de rug had 2 jaar geleden) en iedereen wilde 'vroeg' gaan slapen, maar daar dachten onze buren blijkbaar anders over. Na anderhalf uur gedans, gespring, gelach en gezang op de gang kwam er iemand van het personeel zeggen dat ze hun feestje elders mochten verder zetten, maar dat er mensen in de slaapgangen stilte moest zijn. (en ze luisterden wonderlijk wel!)

's Morgens op staan en beseffen dat je in Rusland bent, toch een beetje vreemd. Om 9 uur kwamen we aan en dan volgde een paspoortcontrole die eeuwen leek te duren. We waren nog bij de eersten uit de boot en hadden geluk dat we MAAR anderhalf uur moesten wachten. Bij mij ging het redelijk vlot: enkele snakkende vragen (naam? geboortedatum? hotel? Russische gastvrijheid nul...) en 10 keer opkijken of ik wel de persoon was op de foto in mijn paspoort maar dan kreeg ik mijn stempels! Voor de Pakistaanse en Iraanse studenten liep het wel eventjes anders... Ze werden naar een kantoortje apart gebracht en werden grondig ondervraagt en aan een fotosessie onderworpen.

Na de rompslomp aan de douane was het tijd voor een bustour met enkele haltes in Sint Petersburg. Eerste halte: de militaire basis, van waar tot op heden nog steeds een (tegenwoordig weliswaar ongeladen) kanonschot wordt gelost. En klein weetje: het kanon staat nu 90° gedraaid omdat de alarminstellingen van de musea aan de overkant van het water dagelijks afgingen door de luchtverplaatsing.

Ook het officiële centrum van de stad en vele paleizen reden we voorbij. Tegen twee uur was het eindelijk tijd voor lunch! Het was ondertussen beginnen sneeuwen, dus veel rondlopen wilden we niet doen. We vonden een gezellige lounge/restaurant, waar maar een ober Engels sprak. Gelukkig was er hier wel sprake van Russische gastvrijheid en deden ze echt hun best om ons een heerlijke tijd te bezorgen. En de menu in het Engels en met foto's, dus dat maakt de communicatie ook wat eenvoudiger! Voor een blik op hun website: http://eng.delmar-spb.ru/ Ik koos voor een gegrilde aubergine met mozzarella. Superlekker! We slagen er toch steeds in om de leukste plekjes uit te kiezen, dus dat is fijn.

In de namiddag stond het hoogtepunt van de reis op het programma: Winterpalace. Een gigantisch museum met duizenden werken. Als je naar elk werk 1 minuut zou kijken ben je 9 jaar bezig ('t is maar om je een idee te geven). Onze gids nam ons mee naar de mooiste werken (Rembrandt, da Vinci), helaas hebben de Russen wel een deel van hun mooiste werken in een ander museum (een beetje verderop) ondergebracht waardoor toeristen 2 keer voor een museum moeten betalen, en wij ze dus niet te zien kregen. Maar het is er echt impressionant, al die paleizen, de hoeveelheid meesterwerken bijeen, etc. En in dit museum mag je geen rugzakken meenemen! Want er is hier ooit eens een onnozelaar geweest die een flesje met zuur op een Rembrandt heeft uitgegoten met alle gevolgen van dien...

 

winterpalace... nu bijna verlaten in de zomer loopt het er overvol met toeristen

We bleven tot ze ons buitensmeten en dan was het tijd om naar het hotel te gaan... Iedereen hoopte eventjes met de voetjes om hoog te kunnen liggen, op zijn gemak een douche te nemen en zich dan klaar te maken voor het Russische dinner. Maar aan de receptie dachten ze er anders over... Er ontbrak een of ander document. Na veel over en weer getelefoneer door onze reisbegeleider werd er een papier doorgemaild naar het hotel en was het in orde (bureaucratie ten top!). Hierdoor was onze pauze wel serieus ingekort, dan laten we de douche maar tot vanavond...

Het eten waren de klassiekers met twee voorgerechten, als hoofdgerecht 'beef stroganoff' en voor dessert een pannenkoek. Tussen de gerechten door werden we entertaint door enkele Russen die liedjes kwamen zingen en enkele spelletjes met ons speelden, en natuurlijk wat wodka om in te drinken voor het feestje van vanavond.

Zodus na de maaltijd werden we per bus afgezet aan de club die speciaal voor ons was afgehuurd. Tijd om de beentjes te strekken! Maar superlang heb ik het niet getrokken, morgen nog een mooie dag waarvan ik volop wil genieten.

Onze tweede en laatste dag in Sint Petersburg begon 's morgens vroeg met een lange busrit van een drie kwartier (gelukkig kunnen we deze tijd gebruiken om nog wat bij te slapen) om uiteindelijk aan Pushkin uit te komen. Wetende dat het Catherines Palace door de nazi's is platgebrand voor ze vertrokken is het impressionant te zien hoe ze alles tot nu toe gerestaureerd hebben. (Ik wil echt niet weten hoe veel geld de Russische regering hier in investeert, maar het resultaat mag er wel zijn!) Nu is men nog bezig met de bovenverdiepingen. Na de rondleiding kregen we nog tijd om in de tuin rond te lopen, maar door de sneeuw was er niet veel te zien. Dan maar op zoek naar het echte Rusland en slenteren door de straatjes tot we op een klein marktje aankwamen. De Pakistaan maakte van de gelegenheid gebruik om een voorraad sigaretten voor mijn kotgenoot in te slaan en de rest van het gezelschap roofde de fruitkraampjes leeg (ik koos voor bananen en een bakje aardbeien die ik deelde).

Na de terugtocht stond de laatste activiteit op het programma: bezoek aan twee kerken. De enige typisch Russische kerk in Sint Petersburg zag er van de buitenkant prachtig uit, maar aan de binnenkant is het zowaar nog indrukwekkender. Al de muren zijn prachtig met mozaïeken bekleedt die heiligen en Bijbelverhalen voorstellen. En als laatste bezoeken we de nog actieve Russisch orthodoxe kerk. Waar vele mensen staan aan te schuiven voor een 'babbeltje' met de geestelijke/priester (ik weet niet hoe ze het noemen binnen de orthodoxe kerk)

En toen zat onze tijd er al weer op... Tijd om terug naar de ferry te gaan en na een kort nachtje (die we deels in de bar en discotheek hebben doorgebracht) kwamen we aan in Helsinki. back to reality... helaas, een prachtige trip waar ik verschillende toffe mensen heb leren kennen, geniale steden heb bezocht en lekker heb gegeten is tot een einde gekomen.

Voilà, dit is mijn reisverslag! Tot de volgende.

Eline

En wat naast het werken?

Beste allen,


het is alweer eventjes geleden dat ik in schrijversmodus was, dus tijd voor een update.


Ik ben hier ondertussen al anderhalve maand en begin zo stilletjes aan mijn weg te vinden. De dagelijkse routine tijdens de weekdagen zit er zo stilletjes aan helemaal in. Ik weet wat te doen op mijn stageplaats als ik er aan kom en mijn dagen zijn meestal goed gevuld.
Maar naast al het werken heb ik natuurlijk nog een avond en weekends die ik vrij kan invullen.


Making food...
In tegenstelling tot mijn leven in hotel-mama, moet ik hier helemaal op eigen benen staan... Vooral het koken heb ik toch wat onderschat. Ik dacht dat het wel min of meer zou zijn als op kot zitten, maar dat is toch niet helemaal zo. Ik kan namelijk niet wekelijks een volle koelzak meenemen met eten om de week grotendeels mee door te komen. Neen, hier is het zelf al de maaltijden van nul bereiden, en daar kruipt toch wat meer tijd en geld in dan ik me had voorgesteld. Tijdens de week is het niet zo een groot probleem, want ik lunch altijd op mijn stageplaats. Hierdoor is een brood, wat beleg en melk voldoende om de weekdagen door te komen, maar in het weekend moet ik zelf mijn potje koken. Gelukkig heb ik dan ook tijd en kook ik graag, wat het wel draaglijker maakt. Het begint al met de menu samen te stellen... wat wil ik eten volgend weekend? Kan ik het wel maken of heb je er speciale ingrediënten voor nodig die ik hier niet meteen kan vinden of is het keukenmateriaal wel voorhanden? Qua keukenmateriaal is het wat behelpen en ben ik zeer blij dat ik toch nog enkele zaken uit de keuken (pureestamp, klopper, fijnschiller, aardappelmesje) heb meegesmokkeld tot in Finland... Maar ik heb hier ook al enkele zaken gekocht: een pottenlikker, een mixer, een ovenschotel hebben ook al hun dienst bewezen.
Dan de ingrediënten... Er zijn een tweetal winkelketens waar ik geregeld mijn inkopen ga doen, afhankelijk wat ik nodig heb of waar ik goesting in heb. De ene is goed te vergelijken met de Delhaize, het is wat duurder, maar veel merken die in België te vinden zijn hebben ze hier ook, dus dat maakt het soms gemakkelijk, en ze hebben hier een patisserieafdeling waar je van die kaneelkoeken kunt kopen zoals die uit de Ikea en ja, ik geef geregeld toe aan de verleiding... De andere is wat goedkoper (zeker voor de melk) en meer keuze aan fruit en groenten. Ik koop er ook meestal mijn brood, want er is iets meer kans op "vers" brood. In het weekend neem ik dan de tijd om lekker te koken, maar voor een persoon koken is niet altijd zo gemakkelijk, meestal maak ik dus veel te grote porties en heb ik dan genoeg om 2 à 3 dagen te eten... En ik bak ook geregeld iets, een pannenkoek of wentelteefjes, appelflappen op zondagmorgen, appelcrumble... lekker lekker.
De inspiratie voor de gerechten haal ik vaak van het internet: Dagelijkse kost, vtm koken, ons kookboek, kok op kot, ... zeer handig! En dan pas ik het gerecht meestal een beetje aan, want heb niet al de kruiden in huis of er zit een ingrediënt in dat me niet 100 % aan staat. Maar over het algemeen heb ik nog niet kunnen klagen over het geëxperimenteer. Zo is er al een lasagne met spinazie en zalm, een preischotel, spaghetti bolognaise, ... op tafel verschenen en het smaakte steeds naar behoren. De lasagne heb ik zelf gedeeld met mijn kotgenoten en er was zelf geen stukje meer over voor de dag erna (zou het gesmaakt hebben?!). Mensen met haalbare (!) ideetjes mogen altijd hun suggesties doorsturen, maar een simpele worst met appelmoes zit er niet in...


Ik zie jullie al denken, die gaan we kunnen rollen naar huis... maar ik doe natuurlijk nog iets anders dan hele avonden en weekends in de keuken te staan.


Sporten...
Nadat ik een week niet had gesport voelde ik toch dat het nodig was wat meer te bewegen... Aangezien het plan om naar mijn stageplaats te wandelen voorlopig is opgeborgen, moet er dus op een andere manier gesport worden. Reeds voor mijn vertrek had ik hierover nagedacht en eens rondgekeken op internet. Er is hier een zeer handig systeem over de 3 hogere onderwijsinstellingen, waarmee je op verschillende locaties kunt sporten tegen een zeer democratische prijs (€ 42 voor een half jaar). Er zijn verschillende fitnesscentra, groepslessen, etc. waar je aan kunt deelnemen. Ikzelf heb ervoor gekozen om me aan te sluiten bij de frisbeeploeg van de universiteit. Die spelen voorlopig samen met de hogeschoolploeg, omdat ze in de hogeschool het sportcomplex aan het renoveren zijn. Er zijn 3 trainingen per week waar ik er zo veel mogelijk probeer mee te doen. Op dinsdag wordt er getraind van 20.30 tot 22 uur, op woensdag van 20 tot 22 uur en op zaterdag van 14 tot 15.30. Tijdens de week skip ik soms een training omdat ik te moe ben. Het probleem zit hem in het feit dat ik na de training pas om 23 uur terug thuis ben omdat de bus een slechte uurregeling heeft. En ik merk dat ik dan de volgende dag niet zo uitgeslapen ben als ik twee dagen na elkaar ben gaan sporten.
Nu de trainingen zijn vaak wel intensief; er wordt in tegenstelling tot in België, alleen indoor getraind momenteel (omwille van de sneeuw natuurlijk). Eerst wat ingooien, dan een paar oefeningen die toch vaak afzien zijn, en vervolgens matchen voor ongeveer de helft van de tijd. Het veld zelf is kleiner dan ik gewoon ben in België, hier kan zonder moeite de disc tot de overkant van de zaal spelen, maar dat maakt het ook wel interessant, want zo compact spelen is niet altijd makkelijk. Het niveau van de spelers is zeer verschillend. Ik behoor zeker niet tot de beste spelers, maar er zijn er ook wel een paar waar je duidelijk van ziet dat ze nog maar net begonnen zijn. Ik zit dus in de middenmoot... Er zijn hier wel wat meer meisjes die spelen, dus dat is fijn. Er zijn er een tweetal die een pak beter zijn (ze trainen dan ook mee met de nationale ploeg), maar voor de andere dames hoef ik niet onder te doen. Eens de lente aanbreekt, zal men opnieuw buiten trainen, maar vraag me niet wanneer dat is... En dan zou ook de ploeg van de stad mij contacteren om eventueel bij hen aan te sluiten, maar ik weet nog niet of ik daar op inga, ik vind het wel fijn te trainen met studenten. Misschien ga ik in de toekomst nog eens kijken om een groepsles mee te pikken, maar voorlopig heb ik daar nog geen tijd voor gevonden/gemaakt.
Met de frisbeeploeg heb ik ook al een toernooi gespeeld: op een winterse zaterdag werd er een toernooi georganiseerd in Hervanta, dat is een beetje te vergelijken met Lissewege of Dudzele t.o.v. Brugge. De technische universiteit is daar gelegen, en de frisbeeploeg van daar organiseert er jaarlijks een toernooi. Er waren 4 poules van 4 ploegen, waarbij je tegen elke ploeg van je poule speelde. Daarna was er een strijd tussen de verschillende poules. Vooral het wachten tussen de wedstrijden was wel een beetje jammer aangezien er maar een veld was. Over het veld ben ik trouwens niet echt te spreken... tis te zeggen over de veiligheid ervan. Ik ben tijdens het verdedigen tegen de balustrade gevlogen die het publiek van het veld scheidde. Mijn knie stond meteen wat dikker, mijn elleboog was van wat huid ontdaan, en een balk van de ballustrade was 'perfect' op keelhoogte, dus de adem was ook nog eens eventjes ontnomen... Ik heb het punt nog uitgespeeld, maar daarna voelde ik de pijn plots. Uiteindelijk heb ik nog enkele dagen met een pijnlijke elleboog gezeten en heeft het enkele weken geduurd voor de blauwe plekken verdwenen waren, maar ondertussen ben ik weer de oude. We hebben een fijne dag gehad, en zijn uiteindelijk op de vijfde plaats geëindigd. Hieronder zie je een groepsfoto (sorry voor de niet zo fantastische kwaliteit) genomen. Trouwens, ik moest hier nog mijn geel T-shirt inwisselen voor een zwarte... In de strijd om de 5e-6e plaats kwamen beide ploegen van de universiteit (we waren met 2 ploegen ingeschreven) tegen elkaar uit.

Ook op onderstaande link kun je compilatie van enkele fases uit de gespeelde wedstrijden zien.

https://www.youtube.com/watch?v=7AvCE-tWPQU

Wat doe ik verder nog in het weekend? ... wandelen

Naast het koken en sporten is er nog wat tijd over in het weekend. Waar ik probeer een beetje te werken aan mijn bachelorproef. Ik heb al heel wat artikels gelezen en veel informatie geselecteerd, maar het moet nog een geheel vormen. Alsook komen er nog steeds nieuwe aspecten die ik nog moet analyseren om de puzzel af te maken. Al blijft het probleem dat er over mijn specifiek onderwerp nog niets te vinden is, want ja dat is juist waarom ze het onderzoeken... Verder probeer ik ook wat tv programma's te volgen (vooral dan de mol op dit moment) alsook enkele sportmatchen (vooral dan die in de volleybal) en deredactie.be schijnt ook interessant te zijn dezer dagen. Tenzij het je niets interesseert om op de hoogte te zijn van wat er in België en de wereld gebeurd.

Tot slot probeer ik elke dag buiten te komen. Zo ben ik vorige week zondag gaan wandelen op het meer, nu het nog bevroren is kan dat.

... misviering?

En deze week had ik het gekke idee om eens naar de kerk te gaan. Ik wilde het eens vergelijken met een Belgische mis (voor zover dat kan als je al meer dan 5 jaar geen Belgische kerk vanbinnen hebt gezien) en dacht dat palmzondag zoiezo geen supersaaie mis kon zijn... Eventjes kijken op het internet in welke kerk er een viering was, en ik had geluk, want er zijn hier wekelijks Engelstalige misvieringen (naast het Fins ook wekelijks in het Zweeds, en ik denk enkele keren per maand in het Pools, dus keuze genoeg). Het gebouw waar de misviering doorgaat ziet er wel niet echt uit als een kerk. Gelukkig had ik googlemaps geraadpleegd voor ik er heen ging, want uit jezelf zou je het gebouw niet als kerk bestempelen, al staat er wel een kruis op het dak, maar verder is er van buitenaf niet meteen veel die er op wijst dat je met een kerk te maken hebt.

Het publiek in de kerk heeft me aangenaam verrast. Ik vreesde voor een zaal vol oudere mensen, maar dat was het verre van. Geen idee of dat komt door de Engelstalige mis, of gewoon algemeen zo is in Finland. Er was duidelijk een internationaal publiek, heel wat Afrikaanse mensen - al dan niet getrouwd met blanke Finnen (?), alsook Filipino's, en waarschijnlijk nog wel wat anderen, maar die haal je er niet zo meteen uit op uiterlijke kenmerken. Er was gelukkig een klein lokaaltje naast de zaal waar de viering werd gegeven waar wat materiaal lag om de kinderen mee bezig te houden, want er waren heel wat families met hun kroost aanwezig met schattige, maar lawaaierige, kleuters in hun zondags pak of jurkje tot gevolg. De misviering begon buiten en iedereen had een 'palmtakje' vast. Ah juist, de intrede van Jezus in Jerusalem... wat zitten die verhalen ver in mijn geheugen (maar wat wil je ook als het zo lang geleden is dat ik nog eens naar een misviering ben geweest). Eenmaal terug binnen ging de viering zijn gangetje en ik was al blij dat ik wist welk verhaal men aan het vertellen was, Barabas, Pilatus, drie keer kraaien van de haan, ... Soms heeft een mens niet veel nodig om de verhalen die men jaarlijks op school te horen kreeg weer voor de geest te halen. En dan hoef ik gelukkig niet zo fantastisch in Engels te zijn om het gehele verhaal te begrijpen.

Zo dit is het voor nu, volgens mij zijn jullie weten jullie nu zo min of meer wat ik hier allemaal doe of heb gedaan. Ik weet nog niet wanneer mijn volgend blogberichtje zal verschijnen of waarover ik het zal hebben. Misschien Pasen, al vermoed ik dat ik het niet echt zal vieren... Alles is hier toe op vrijdag, zondag en maandag. (dat zijn 3 officiële feestdagen) Dus een tripje naar een andere stad zit er ook niet in. Over tripjes gesproken... ik ben van plan om er in april eventjes tussenuit te knijpen richting Tallinn en Sint Petersburg. (Gelukkig heb ik de ingeving gehad mijn internationaal passpoort mee te nemen naar Finland, anders was Rusland geen optie geweest.) Als je met de boot gaat, kun je enkele dagen visumvrij naar Rusland reizen, dus die kans wil ik natuurlijk niet laten liggen. Waarom ik niet reis binnen Finland? Blijkbaar mag ik maar 90 dagen in Finland blijven zonder extra administratieve kost, dus raden ze me vanuit het international office van de hogeschool aan om enkele dagen buiten Finland te gaan waardoor je het geld op een leukere manier kunt spenderen (en ze hebben niet helemaal ongelijk). Verder komen ga ik wel nog naar Helsinki met mama en papa in mei, maar denk niet dat ik veel meer zal zien van dit land.

Groetjes uit het koude noorden,

Eline

Mijn stageplaats

Hela,



In dit blogbericht zal ik proberen wat meer uitleg te geven over wat ik in het labo doe en hoe men er werkt.

Mijn stageplaats
Elke werkdag staat mijn wekker om 7.30, tegen dat ik dan uit mijn bed geraak zijn er alweer 10 minuten à een kwartier verstreken. Dan klaarmaken en vlug iets ontbijten om een bus te nemen om 8.05 of 8.20 afhankelijk van hoe snel ik uit mijn bed geraakt ben én of hoe snel ik ontbijt. Halverwege moet ik veranderen van bus, omdat mijn bus richting centrum gaat en ik de andere kant uit moet. Gelukkig zijn er heel veel bussen die richting het ziekenhuis gaan, en moet ik hooguit enkele minuutjes wachten op de eerste bus. Meestal doe ik een halfuur over het traject.
Eenmaal aan de Finn-Medi gebouwen moet ik naar het 3e verdiep (of eigenlijk het 2e, want gelijkvloers is het eerste verdiep). Tijdens de dag kan je er vrij binnen en buiten, maar er is een beveiliging die aanspring vanaf 15.00, waarna je je badge nodig hebt om nog binnen te geraken. Ook 's morgens heel vroeg heb je je toegangskaart nodig, maar na 8 uur niet meer. Tijdens de weekends heb je wel je badge nodig en daarenboven ook een toegangscode.
Mijn bureau - die ik deel met 3 andere onderzoekers - bevindt zich op het einde van de gang naar rechts, en dan nog eens ergens halverwege deze gang. Gelukkig ligt ons labo vlak naast de bureau. Maar als we om ijs, vloeibare stikstof, etc. moeten, dan leggen we wel wat afstandjes af. Ook de meeste meettoestellen worden gebruikt met enkele andere onderzoeksgroepen en staan dus in andere lokalen. de nanodrop (die we gebruiken om een schatting te maken van het RNAgehalte) bevindt zich op dezelfde verdieping, maar wel na het doorkruisen van het labyrint. Het qPCR toestel staat dan weer op een ander verdiep die beter beveiligd is dan de onze, dus de badge heb je zoiezo nodig. Ook om stalen te bewaren op -80 °C (nodig voor bewaring van RNA) moeten we 2 verdiepingen omhoog.
Maar binnenkort (lees als tussen halfweg juni en juli) verhuist iedereen. Er is een gloednieuw researchcenter gebouwd, een 200 meter verderop en ligt vlak naast de 'school of medicine'. Waar alles compacter bijeen zou moeten liggen. Hoe ze het transport van de vliegen en vooral van de zebravissen zullen organiseren, is nu al 'hot topic' in de wandelgangen.



Dagelijks werk op stageplaats
Eenmaal ik op mijn stageplaats ben aangekomen installeer ik me eerst. Waarna ik meestal naar het labo vertrek voor mijn eerste taakjes. Meestal houdt het eerste werk in op zoek gaan naar maagdelijke, vrouwelijke vliegen. Deze zijn nodig voor verdere experimenten. Aangezien de meeste vliegen uit hun cocon komen bij het ochtendgloren heb je dus de meeste kans om 's morgens je slag te slaan. onder de microscoop is duidelijk het verschil te zien tussen mannetjes en vrouwtjes aan hun geslachtdelen. (http://beacon-center.org/wp-content/uploads/2014/06/maleVSfemale.jpg) Ah ja, juist, om ze te kunnen analyseren onder de microscoop, moet je ze eerst verdoven met CO2, anders vliegen ze weg. Maagdelijke vliegen herken je dan weer aan hun lichtere (bijna witte) kleur en een zwarte vlek in het abdomen (de buik dus). Als ze nog maar net uit hun cocon komen kunnen hun vliegen nog ineen zitten, wat ook duidelijk waarneembaar is onder de microscoop.
Ik verzamel de vrouwtjes meestal per 10 in een buis met voedingsbodem (deze voedingsbodem is enkel voor de eieren in te laten groeien en de larven te kweken, de vliegen zelf eten niet van deze bodem). Om 9.00 moeten mijn larven (dus van de vliegen die ik nodig heb in mijn experiment) geïnfecteerd worden met wespen (en neen het zijn niet deze die wij kennen en je gevaarlijk kunnen steken), zodat de vliegen een immuunreactie opwekken. De wespen laat je 2 uur hun werk doen en dan verwijder je ze weer uit de buizen, waarna de buizen in de incubator (op 29°C) worden geplaatst voor 28 uur. Verder varieert het werk in de voormiddag, soms is het afzonderen van vrouwelijke wespen (te herkennen aan kortere 'antennes' op hun hoofd). Wekelijks moeten de vliegen stocks worden overgebracht naar nieuwe voedingsbodems. Deze keer gebruiken ze een soort van erlenmeyers uit plastiek met dezelfde voedingsbodem als in de buizen. De eerste keer dat ik het deed vlogen er veel vliegen weg omdat ik de handelingen te langzaam uitvoerde, maar ondertussen gaat het al wat vlotter. De buizen en erlenmeyers worden trouwens door een watte afgestopt, zodat er geen vliegen uitkunnen en geen andere vliegen inkruipen.
Zoals ik al zei nemen de Finse onderzoekers lunchpauze om 11 uur. Ik blijf dan nog doorwerken tot rond 12.00 en ga dan naar beneden om in het restaurant mijn lunch te kopen. Er is altijd keuze uit een maaltijdsoep of een warme maaltijd. Tot op heden heb ik steeds voor de maaltijd gekozen. Voor de maaltijd is er altijd keuze uit twee soorten rauwkost (meestal een salade van verschillende groenten), met aardappelen (kan gepureerd al dan niet met groente, gratin, gekookt, ...) of rijst zijn, pasta heb ik nog niet gezien en iets van vlees of vis of je kunt voor iets vegetarisch kiezen, wat ik al eenmaal heb gedaan. Mijn voorkeur gaat naar de visdagen!
In de namiddag (om 13.00) beginnen we dan meestal met de dissectie van de larven, want het is dan 28 uur na de infectie. Hiervoor krijg ik hulp van mijn stagebegeleider omdat het in een tijdsspanne van 2 uur moet gebeuren. De larven worden opengesneden en hun darmkanaal komt naar buiten. Er wordt gekeken of de larve weldegelijk geïnfecteerd is (dit is te zien aan de aanwezigheid van een doorzichtig eitje van de wesp). Dit is zeker niet altijd even eenvoudig waarneembaar. In het beste geval is er een ei die rondzwemt in het hemolymf en dus meteen te zien is bij dissectie, maar vaak is het ei vastgehecht aan het darmkanaal en mag er dus gezocht worden. Is er sprake van infectie, dan wordt het karkas van de larve verwijdert en de bloedcellen opgezogen met pipet en overgebracht in een eppendorfje die op ijs wordt bewaard. En eenmaal je een 20tal verzameld hebt wordt overgebracht in vloeibare stikstof.
Na de dissectie kunnen er nog enkele zaken gedaan worden in het labo, maar deze variëren enorm. Zo heb ik deze week een extractie van RNA uit het verzamelde hemolymph uitgevoerd. Helaas bleek de bekomen waarde zeer laag, waardoor ik dus opnieuw mag beginnen - da's het leven een onderzoeker zeker: trial and ERROR... Nu hebben we de meest plausibele oorzaken van deze error onder hande genomen en hopelijk zal ik volgende week wel een goed resultaat bekomen.
Meestal ga ik naar huis tussen 16.30 en 17.00. Wat dus inhoudt dat ik op het einde van de week wel wat meer dan de 38 uur die opgelegd worden voor stage werk.

Wat wordt er nog zo allemaal gedaan op mijn stageplaats?
Eenmaal per week is er een 'journal club' waarbij een onderzoeker een artikel die gerelateerd is met zijn onderzoek analyseert en er wordt gediscussieerd. Dit verloopt via een Skype gesprek met een onderzoekslabo in Zweden (van die professor waar ik het de vorige keer over had). Iedereen krijgt het artikel op voorhand in handen en leest het zodat je weet waarover het gaat. Ik heb er al enkele interessante zaken gehoord, en vooral het laatste artikel heeft me nieuwe inzichten gegeven. Het was een zeer ingewikkeld artikel, en verstond er niet zoveel van voor de presentatie. Maar ze hebben dus bloedcellen in vroege stadia gecontroleerd op een heleboel genen en de expressie hiervan. En wat bleek, dat pluripotente stamcellen toch al een voorbestemdheid zouden hebben... Wat natuurlijk haaks staat op wat ik uit mijn cursussen heb moeten leren.
De professor die aan het hoofd van deze onderzoeksgroep staat was vorige week ook in Tampere, dus stonden er 2 vergaderingen op het programma. In de voormiddag een met iedereen die met de vliegen werkt, dus met 5 personen. En in de namiddag met iedereen waar we met een stuk of 20 rond de tafel zaten. Een van de onderzoekers presenteerde hoe het stond met zijn onderzoek. Het ging over de zebravissen, waarbij ze onderzoek doen naar tuberculose. Waarna er een van de laboranten uitleg gaf over de verhuis, maar hier blijken vooral nog veel vraagtekens te zijn. Tijdens de vergadering waren er cakejes die iemand had gebakken en druiven aanwezig te zijn, en na afloop nog een glaasje bubbels omdat er twee onderzoekers nieuw geld hadden gekregen en dus nog eventjes konden blijven werken aan hun onderzoek. Zo is het mij ondertussen ook al duidelijk geworden dat het leven van een onderzoeker helemaal niet zo simpel is en dat er maar weinig werkzekerheid is op lange termijn. Als je voor 3 jaar geld kunt krijgen is dat echt al superlang, meestal gaat het om periodes van 6 tot 12 maanden...

En wat tijdens het weekend?
Tijdens het weekend komt er meestal 1 iemand naar het labo om de continuïteit van het onderzoek te kunnen garanderen. Zo ben ik vorige week op zaterdag een halfuurtje in het labo geweest om de vliegen over te brengen naar nieuwe bodems. Op deze manier weet je dat de larven die in deze buizen zitten maar van een bepaalde dag kunnen zijn. En dit deed ik ook voor iemand anders. Sommige onderzoekers zetten ook hun proef in tijdens het weekend, zodat ze na het weekend meteen aan de slag kunnen. Dus hard werken in het weekend zit er nog niet in, maar het zijn wel zaken die moeten gebeuren als je een bepaald onderzoek niet in de war wilt sturen.

Nog enkele Finse weetjes om af te sluiten

• Als je zwanger wilt worden en een lang zwangerschapsverlof wilt, kom werken in Finland!! De meeste mama's blijven tot meer dan een jaar thuis. (The maternity leave of 105 working days (about 18 weeks), the parental leave of 158 working days (about 26 weeks), and the paternity leave of 54 working days (about 9 weeks) cover roughly the first year of a child's life. Benefits during maternity, paternity and parental leave are earnings-related, being 70–90% of previous annual earnings. Financial assistance is available also to unemployed parents. It amounts to a minimum of €23.92 per working day (about €598 per month in 2014) volgens http://europa.eu/epic/countries/finland/index_en.htm).
• Ondertussen ben ik terug beginnen sporten! Ik speel nu 3 keer per week frisbee in een universiteitsploeg, dit weekend ben ik ook mee geweest naar toernooi, maar daarover schrijf ik waarschijnlijk nog wel wat in een later blogbericht.
• Het ziet er naar uit dat het toch nog eventjes winter zal blijven, de sneeuw is niet meer verdwenen sinds de laatste keer, en voor deze week blijven de weersvoorspellingen winters.
• Als het gesneeuwd heeft, staan er dag en nacht sneeuwruimers klaar (en die maken je wakker 's nachts!) om de wegen en voet/fietspaden (!) sneeuwvrij te maken. Op de voetpaden worden vaak kiezelsteentjes gestrooid en/of zand en deze worden dus soms weg geschraapt door die sneeuwruimers en vandaar al het lawaai, waarom ze dit bijvoorbeeld doen om 3 uur 's nachts is me een raadsel.
• Er is hier nog steeds dienstplicht! Elke man moet minstens 6 maanden, maximum een jaar, legerdienst doen. Voor vrouwen geldt deze verplichting niet, maar het mag wel (en ik die dacht dat ze hier gelijkheid tussen man en vrouw net iets ernstiger namen dan in België).

Dit was het voor deze keer. De volgende keer zal ik proberen wat meer te schrijven over wat ik doe buiten de werkuren.


Eline

Eerste week

Dag familie, vrienden, lectoren en geïnteresseerden,

 

Iets meer dan een week zit ik hier nu in het noorden.

 

De reis
Vorige week donderdag begon het avontuur. 's Morgens vroeg opstaan om de laatste hand aan de valies te leggen en dan een treinritje met je gelooft het nooit: een trein die te vroeg vertrok uit Brugge. Aankomen daarentegen was zoals voorzien. Mama ging mee, wat het sleuren van de valiezen wat vergemakkelijkte. Na de check-in stond ik er alleen voor. In tegenstelling tot de mijn medestudenten die voor een buitenlandse stage kozen, was ik de enige die alleen naar een bepaalde stad ging. Ik vind het niet erg alleen aan dit avontuur te beginnen, maar met twee zou het misschien wel gemakkelijker zijn.

 

Je denkt natuurlijk dat er met een vlucht naar Finland niet veel kan mislopen, maar geloof me het kan! Vliegtuig die een half uur te laat vertrok, waardoor ik moest lopen om mijn vlucht te halen - lees last call stond al op het scherm aan de gate. (Ik had ervoor gekozen om een binnenlandse vlucht te nemen omdat ik het niet zag zitten te sleuren met mijn valiezen.) Maar om de een of andere reden moesten we nog lang wachten in de vertrekhal. De crew die op het vliegtuig aanwezig was, werd vervangen door een nieuwe, waardoor hoe kan het ook anders de vlucht pas vertrok 10 minuten voor die eigenlijk moest landen...
Met wat vertraging dan toch in Tampere aangekomen, maar van mijn valiezen geen spoor! Ja lap, voor één keer steek ik geen reservekleren in mijn handbagage, en 't is van dat... Er was ook niet meteen een desk waar je aan iemand kunt vragen hoe of wat, maar in een klein hoekje lagen er papieren (gelukkig wel in het Engels) waar je kunt aangeven dat je bagage niet van de band is gekomen. Toen de papieren bijna volledig waren ingevuld, kwam er toch iemand van het personeel kijken. Ze wist me toch een beetje gerust te stellen door te zeggen dat er later op de avond nog een vlucht was, en de valiezen dan waarschijnlijk mee zouden komen. Ik kreeg nog een survivalpakket, en moest mijn valies er toch niet zijn morgen, dan mocht ik kleren kopen en de rekening doorsturen naar de luchtvaartmaatschappij. Gelukkig is dit laatste niet nodig geweest, want mijn koffers waren mee met de laatste vlucht van de dag en werden door twee vriendelijke mannen tot aan mijn kamerdeur gebracht later die avond.

 

Op de luchthaven werd ik opgewacht door mijn 'tutor', een student van mijn partneruniversiteit. Ze heeft me begeleid tot aan mijn appartement. Wel handig aangezien ik niet goed wist welke bus ik moest nemen.

 

Mijn kamer
Ik heb een tweekamerappartement, waarvan de andere slaapkamer bewoond is door een Pakistaanse student. Mijn kamer is zeer ruim, er is een gedeelde kuiken en badkamer.
http://www.toas.fi/images/stories/pohjakuvia/pohjat/rauhaniemi_20_1-6.pdf (Om een idee te hebben: mijn kamer is de tweede van rechts, bovenaan)
Ik heb een groot raam over zowat de volledige breedte van mijn kamer. Wat ik zie door het raam is te zien in onderstaande foto's. De gordijnen die voor het raam gangen zijn helaas niet echt verduisterend, maar het went wel.

Het 'gele' gebouw is ook een gebouw vol studentenkamers speciaal voor internationale studenten (waar ik zit is voor lange-termijn-studenten). De kamers zijn er wel veel kleiner en de keuken wordt gedeeld met veel meer studenten. En de bushalte is vlak voor de deur.

 

Mijn stageplaats
Mijn stageplaats ligt in de researchgebouwen die tegen het universitair ziekenhuis liggen. Omdat dit maar op een goeie twee kilometer van mijn verblijfplaats ligt, wil ik graag te voet naar mijn stageplaats gaan. Daarom was ik zaterdag al een tot daar gewandeld, door de sneeuw en door de bossen langs brede wandel/fietspaden. Ik passeerde een langlaufpiste en een veldje waar wat kinderen aan het ijshockeyen waren.
Maandag was het dan zover: mijn eerste stagedag! Ik keek hier enorm naar uit, maar wist niet veel wat ervan te verwachten. Na eventjes zoeken was ik waar ik moest zijn. Een van de onderzoekers nam me mee om de eerste papieren in orde te brengen voor een badge, een sleutel, ... waarna ik te horen kreeg dat mijn officiële begeleider, Leena-Maija, vandaag ziek was. Gelukkig was er wel nog iemand anders van dezelfde researchgroep aanwezig. Mirva (of hoe je die namen ook allemaal moge schrijven) is juist aan haar doctoraat begonnen. Ze heeft ook eerst gelijkaardigs gestudeerd en dan een master in de biochemie gedaan.
De eerste dag heb ik eigenlijk niet zo veel gedaan, een rondleiding, een foto nemen zodat deze op de badge kan komen (en ik sta ook al te pronken op de website tussen de personeelslijst: http://www.uta.fi/bmt/institute/research/ramet/personnel.html), de GLP map doorlezen, enkele interessante artikels bekijken. Het was reeds drie uur voor ik echt iets mocht doen in het labo.
De rest van de week ben ik ook vooral bezig geweest met het lezen van verschillende artikels en een doctoraatsthesis van de persoon, Ines, die ik nu "vervang". Ze is nog maar weg van vorige week en werkte samen met Laura. Zei zal me dan ook voornamelijk helpen met alles wat ik zal doen tijdens mijn stage.
De researchprogramma waar ik in meewerk is deze van de experimentele en genetische immunologie. (Eigenlijk is het vooral genetische immunologie, maar de professor verantwoordelijk voor deze researchgroep is onlangs teruggekeerd naar Zweden - hij is een Zweed - omdat hij geen geld meer kreeg voor verder onderzoek, en dus is de professor die het hoofd is van de experimentele immunologie de 'big boss'.) Hier wordt onderzoek gedaan op zebravissen en op fruitvliegen. Ik werk met fruitvliegen en zal dus proberen wat bij te leren over de immunologische reacties.
De eerste dagen heb ik me praktisch vooral met enkele basisch zaken bezig gehouden. Het overbrengen van fruitvliegen naar nieuwe bodems zodat ze niet uitsterven (flipping genaamd), onderscheiden van mannetjes en vrouwtjes, isoleren van maagdelijke vrouwtjes om ze vervolgens de kruisen met een ander soort mannetje en dissectie van larven die geïnfecteerd zijn met larven en kijken of er een immuunrespons is opgetreden. Tot op heden vind ik het heel erg interessant en ben ik zeer blij dat ik de keuze heb gemaakt tot hier te komen.

 

Reeds enkele weetjes

• De winter in Finland is dit jaar zeer vreemd: het is behoorlijk warm, van zondag tot donderdag was het zelf zo warm dat al de sneeuw volledig verdwenen was, er zijn wel nog enkele gladde plekken en sneeuwhoopjes waar de sneeuwruimers de sneeuw hebben verzameld. Ondertussen is het terug beginnen sneeuwen, maar de temperaturen schommelen nog steeds rond het vriespunt, dus geen idee hoe lang het deze keer blijft liggen.
• Wij hebben altijd de opdracht gekregen om met gesloten schoenen naar het labo te komen zodat je bijvoorbeeld geen zwavelzuur op je voet kan morsen. Op mijn stageplaats zijn ze het anders: open schoenen (model Birckenstocks, Crocks, ...) die je snel kunt uit doen. En deze schoenen blijven op het werk. De besneeuwde schoenen worden aan de kant gezet. Iets waar ik natuurlijk niet echt op voorzien ben...
• Lunchtijd is om 11 uur (en blijkbaar is dit heel gewoon in Finland, ook in scholen en andere instellingen is de middagpauze vaak al om 11 uur)!! Echt veel te vroeg. Gelukkig mag ik min of meer kiezen wanneer ik ga eten, en dus maak ik er meestal 12 uur van. Bij de maaltijd wordt trouwens heel vaak melk gedronken. Er is dan nog een koffiepauze rond 3 uur, waar meestal iets van fruit wordt gegeten.
• Voor de studenten is er een zeer voordelig tarief: 2,60 € (i.p.v. 8 à 9) voor een maaltijd in verschillende restaurants (zo ook in deze beneden waar ik meestal ga), de rest wordt betaald door de overheid! Ik heb ook zo een kaart gekregen, dus profiteer van dit voordeel.
• Er is 1 uur verschil met België. Als het in Finland 10 uur is, dan is het België nog maar 9 uur.
• Fins is zeer moeilijke taal, gelukkig is Zweeds hier de tweede officiële taal, waardoor er in de supermarkt op de verpakkingen ook in het Zweeds een uitleg staat, en daar kun je toch al iets vaker van afleiden wat je precies koopt.
• Studenten hebben hier een overall, deze is vol geborduurd met logo's. Elke richting heeft zijn eigen kleur overall. Op studentikoze activiteiten zie je studenten vaak opdagen in deze overalls.

Er is natuurlijk nog heel veel dat ik jullie zou kunnen vertellen, maar ik denk dat dit berichtje reeds lang genoeg is om een eerste indruk te geven en zal het dan ook hierbij laten.


Groetjes en tot later,
Eline

Nog 5 dagjes...

Beste allen,


Nu donderdag, 4 februari, vertrek ik op een nieuw buitenlands avontuur. Dit keer trekken we voor vier maanden naar Tampere in Finland. Hier zal ik stage lopen en mijn bachelorproef schrijven.


Hoe ben ik hiertoe gekomen?
Na mijn bacheloropleiding farmaceutische wetenschappen besefte ik hoe langer hoe meer dat ik de vakken zeer interessant vond, maar werken in een apotheek niet was waar ik naartoe wilde. Daarom heb ik de beslissing genomen om in plaats van mijn master aan te vatten een tweede bacheloropleiding te volgen. De keuze is gevallen op Biomedische Laboratoriumtechnologie aan HOWEST. Door mijn vooropleiding kon ik meteen in het tweede jaar starten.


Tijdens het vorig academiejaar kregen we informatie omtrent buitenlandse stagemogelijkheden. Iets wat mij als muziek in de oren klonk. Mijn eerste voorkeur ging naar Spanje, aangezien ik de taal al spreek. Jammer genoeg waren er geen stageplaatsen meer vrij waar ik naartoe wilde. De lector verantwoordelijk voor de buitenlandse stages stelde me dan voor om via een partneruniversiteit naar een stageplaats te zoeken. Zo zijn we uiteindelijk bij TAMK uitgekomen, een hogeschool in Tampere.


Mijn stageplaats
Ik zal stage lopen in een researchcenter van 'University of Tampere' ofwel UTA, genaamd BioMediTech. Voor meer info: http://www.uta.fi/bmt/institute/research/ramet/index.html
Tijdens mijn stage zal ik werken met fruitvliegen waarbij onderzoek naar de aangeboren immuniteit wordt gedaan. Veel meer info heb ik nog niet, maar deze zal ongetwijfeld volgen eenmaal ik daar ben aangekomen.


Mijn verblijfplaats
Na lang zoeken heb ik een slaapplaats gevonden. Het ligt ongeveer 2 km ten noorden van het stadscentrum en 2,5 à 3 km van mijn stageplaats. Volgens mij in een rustige buurt. Het zou een appartement betreffen waar ik een eigen kamer heb en een keuken en badkamer die ik deel met nog een andere student. Ook hier heb ik nog niet super veel info over, maar foto's zullen zeker volgen eenmaal ik daar ben en me heb geïnstalleerd.


Ik zal iedereen die het wilt op de hoogte proberen te houden via deze blog. Al vermoed ik dat het evenaarden van wekelijkse blogberichten, zoals ik in Honduras een jaar lang heb gedaan, niet zal lukken.


Nog wat informatie over Tampere:
Op dit moment is het 2 °C in Tampere, maar vanaf morgen zouden de temperaturen weer onder het vriespunt zakken. Ik zal dus toch nog sneeuw zien deze winter! Voor het weerbericht kan je volgende link raadplegen: http://en.ilmatieteenlaitos.fi/weather/Tampere
Om te weten wat er te zien is in Tampere kun je volgende link gebruiken: http://en.ilmatieteenlaitos.fi/weather/Tampere


Zo dit is het voor mijn eerste blogberichtje. Meer volgt eenmaal in Tampere.
Eline