In dit blogbericht zal ik proberen wat meer uitleg te geven over wat ik in het labo doe en hoe men er werkt.
Mijn stageplaats
Elke werkdag staat mijn wekker om 7.30, tegen dat ik dan uit mijn bed geraak zijn er alweer 10 minuten à een kwartier verstreken. Dan klaarmaken en vlug iets ontbijten om een bus te nemen om 8.05 of 8.20 afhankelijk van hoe snel ik uit mijn bed geraakt ben én of hoe snel ik ontbijt. Halverwege moet ik veranderen van bus, omdat mijn bus richting centrum gaat en ik de andere kant uit moet. Gelukkig zijn er heel veel bussen die richting het ziekenhuis gaan, en moet ik hooguit enkele minuutjes wachten op de eerste bus. Meestal doe ik een halfuur over het traject.
Eenmaal aan de Finn-Medi gebouwen moet ik naar het 3e verdiep (of eigenlijk het 2e, want gelijkvloers is het eerste verdiep). Tijdens de dag kan je er vrij binnen en buiten, maar er is een beveiliging die aanspring vanaf 15.00, waarna je je badge nodig hebt om nog binnen te geraken. Ook 's morgens heel vroeg heb je je toegangskaart nodig, maar na 8 uur niet meer. Tijdens de weekends heb je wel je badge nodig en daarenboven ook een toegangscode.
Mijn bureau - die ik deel met 3 andere onderzoekers - bevindt zich op het einde van de gang naar rechts, en dan nog eens ergens halverwege deze gang. Gelukkig ligt ons labo vlak naast de bureau. Maar als we om ijs, vloeibare stikstof, etc. moeten, dan leggen we wel wat afstandjes af. Ook de meeste meettoestellen worden gebruikt met enkele andere onderzoeksgroepen en staan dus in andere lokalen. de nanodrop (die we gebruiken om een schatting te maken van het RNAgehalte) bevindt zich op dezelfde verdieping, maar wel na het doorkruisen van het labyrint. Het qPCR toestel staat dan weer op een ander verdiep die beter beveiligd is dan de onze, dus de badge heb je zoiezo nodig. Ook om stalen te bewaren op -80 °C (nodig voor bewaring van RNA) moeten we 2 verdiepingen omhoog.
Maar binnenkort (lees als tussen halfweg juni en juli) verhuist iedereen. Er is een gloednieuw researchcenter gebouwd, een 200 meter verderop en ligt vlak naast de 'school of medicine'. Waar alles compacter bijeen zou moeten liggen. Hoe ze het transport van de vliegen en vooral van de zebravissen zullen organiseren, is nu al 'hot topic' in de wandelgangen.
Dagelijks werk op stageplaats
Eenmaal ik op mijn stageplaats ben aangekomen installeer ik me eerst. Waarna ik meestal naar het labo vertrek voor mijn eerste taakjes. Meestal houdt het eerste werk in op zoek gaan naar maagdelijke, vrouwelijke vliegen. Deze zijn nodig voor verdere experimenten. Aangezien de meeste vliegen uit hun cocon komen bij het ochtendgloren heb je dus de meeste kans om 's morgens je slag te slaan. onder de microscoop is duidelijk het verschil te zien tussen mannetjes en vrouwtjes aan hun geslachtdelen. (http://beacon-center.org/wp-content/uploads/2014/06/maleVSfemale.jpg) Ah ja, juist, om ze te kunnen analyseren onder de microscoop, moet je ze eerst verdoven met CO2, anders vliegen ze weg. Maagdelijke vliegen herken je dan weer aan hun lichtere (bijna witte) kleur en een zwarte vlek in het abdomen (de buik dus). Als ze nog maar net uit hun cocon komen kunnen hun vliegen nog ineen zitten, wat ook duidelijk waarneembaar is onder de microscoop.
Ik verzamel de vrouwtjes meestal per 10 in een buis met voedingsbodem (deze voedingsbodem is enkel voor de eieren in te laten groeien en de larven te kweken, de vliegen zelf eten niet van deze bodem). Om 9.00 moeten mijn larven (dus van de vliegen die ik nodig heb in mijn experiment) geïnfecteerd worden met wespen (en neen het zijn niet deze die wij kennen en je gevaarlijk kunnen steken), zodat de vliegen een immuunreactie opwekken. De wespen laat je 2 uur hun werk doen en dan verwijder je ze weer uit de buizen, waarna de buizen in de incubator (op 29°C) worden geplaatst voor 28 uur. Verder varieert het werk in de voormiddag, soms is het afzonderen van vrouwelijke wespen (te herkennen aan kortere 'antennes' op hun hoofd). Wekelijks moeten de vliegen stocks worden overgebracht naar nieuwe voedingsbodems. Deze keer gebruiken ze een soort van erlenmeyers uit plastiek met dezelfde voedingsbodem als in de buizen. De eerste keer dat ik het deed vlogen er veel vliegen weg omdat ik de handelingen te langzaam uitvoerde, maar ondertussen gaat het al wat vlotter. De buizen en erlenmeyers worden trouwens door een watte afgestopt, zodat er geen vliegen uitkunnen en geen andere vliegen inkruipen.
Zoals ik al zei nemen de Finse onderzoekers lunchpauze om 11 uur. Ik blijf dan nog doorwerken tot rond 12.00 en ga dan naar beneden om in het restaurant mijn lunch te kopen. Er is altijd keuze uit een maaltijdsoep of een warme maaltijd. Tot op heden heb ik steeds voor de maaltijd gekozen. Voor de maaltijd is er altijd keuze uit twee soorten rauwkost (meestal een salade van verschillende groenten), met aardappelen (kan gepureerd al dan niet met groente, gratin, gekookt, ...) of rijst zijn, pasta heb ik nog niet gezien en iets van vlees of vis of je kunt voor iets vegetarisch kiezen, wat ik al eenmaal heb gedaan. Mijn voorkeur gaat naar de visdagen!
In de namiddag (om 13.00) beginnen we dan meestal met de dissectie van de larven, want het is dan 28 uur na de infectie. Hiervoor krijg ik hulp van mijn stagebegeleider omdat het in een tijdsspanne van 2 uur moet gebeuren. De larven worden opengesneden en hun darmkanaal komt naar buiten. Er wordt gekeken of de larve weldegelijk geïnfecteerd is (dit is te zien aan de aanwezigheid van een doorzichtig eitje van de wesp). Dit is zeker niet altijd even eenvoudig waarneembaar. In het beste geval is er een ei die rondzwemt in het hemolymf en dus meteen te zien is bij dissectie, maar vaak is het ei vastgehecht aan het darmkanaal en mag er dus gezocht worden. Is er sprake van infectie, dan wordt het karkas van de larve verwijdert en de bloedcellen opgezogen met pipet en overgebracht in een eppendorfje die op ijs wordt bewaard. En eenmaal je een 20tal verzameld hebt wordt overgebracht in vloeibare stikstof.
Na de dissectie kunnen er nog enkele zaken gedaan worden in het labo, maar deze variëren enorm. Zo heb ik deze week een extractie van RNA uit het verzamelde hemolymph uitgevoerd. Helaas bleek de bekomen waarde zeer laag, waardoor ik dus opnieuw mag beginnen - da's het leven een onderzoeker zeker: trial and ERROR... Nu hebben we de meest plausibele oorzaken van deze error onder hande genomen en hopelijk zal ik volgende week wel een goed resultaat bekomen.
Meestal ga ik naar huis tussen 16.30 en 17.00. Wat dus inhoudt dat ik op het einde van de week wel wat meer dan de 38 uur die opgelegd worden voor stage werk.
Wat wordt er nog zo allemaal gedaan op mijn stageplaats?
Eenmaal per week is er een 'journal club' waarbij een onderzoeker een artikel die gerelateerd is met zijn onderzoek analyseert en er wordt gediscussieerd. Dit verloopt via een Skype gesprek met een onderzoekslabo in Zweden (van die professor waar ik het de vorige keer over had). Iedereen krijgt het artikel op voorhand in handen en leest het zodat je weet waarover het gaat. Ik heb er al enkele interessante zaken gehoord, en vooral het laatste artikel heeft me nieuwe inzichten gegeven. Het was een zeer ingewikkeld artikel, en verstond er niet zoveel van voor de presentatie. Maar ze hebben dus bloedcellen in vroege stadia gecontroleerd op een heleboel genen en de expressie hiervan. En wat bleek, dat pluripotente stamcellen toch al een voorbestemdheid zouden hebben... Wat natuurlijk haaks staat op wat ik uit mijn cursussen heb moeten leren.
De professor die aan het hoofd van deze onderzoeksgroep staat was vorige week ook in Tampere, dus stonden er 2 vergaderingen op het programma. In de voormiddag een met iedereen die met de vliegen werkt, dus met 5 personen. En in de namiddag met iedereen waar we met een stuk of 20 rond de tafel zaten. Een van de onderzoekers presenteerde hoe het stond met zijn onderzoek. Het ging over de zebravissen, waarbij ze onderzoek doen naar tuberculose. Waarna er een van de laboranten uitleg gaf over de verhuis, maar hier blijken vooral nog veel vraagtekens te zijn. Tijdens de vergadering waren er cakejes die iemand had gebakken en druiven aanwezig te zijn, en na afloop nog een glaasje bubbels omdat er twee onderzoekers nieuw geld hadden gekregen en dus nog eventjes konden blijven werken aan hun onderzoek. Zo is het mij ondertussen ook al duidelijk geworden dat het leven van een onderzoeker helemaal niet zo simpel is en dat er maar weinig werkzekerheid is op lange termijn. Als je voor 3 jaar geld kunt krijgen is dat echt al superlang, meestal gaat het om periodes van 6 tot 12 maanden...
En wat tijdens het weekend?
Tijdens het weekend komt er meestal 1 iemand naar het labo om de continuïteit van het onderzoek te kunnen garanderen. Zo ben ik vorige week op zaterdag een halfuurtje in het labo geweest om de vliegen over te brengen naar nieuwe bodems. Op deze manier weet je dat de larven die in deze buizen zitten maar van een bepaalde dag kunnen zijn. En dit deed ik ook voor iemand anders. Sommige onderzoekers zetten ook hun proef in tijdens het weekend, zodat ze na het weekend meteen aan de slag kunnen. Dus hard werken in het weekend zit er nog niet in, maar het zijn wel zaken die moeten gebeuren als je een bepaald onderzoek niet in de war wilt sturen.
Nog enkele Finse weetjes om af te sluiten
- Als je zwanger wilt worden en een lang zwangerschapsverlof wilt, kom werken in Finland!! De meeste mama's blijven tot meer dan een jaar thuis. (The maternity leave of 105 working days (about 18 weeks), the parental leave of 158 working days (about 26 weeks), and the paternity leave of 54 working days (about 9 weeks) cover roughly the first year of a child's life. Benefits during maternity, paternity and parental leave are earnings-related, being 70–90% of previous annual earnings. Financial assistance is available also to unemployed parents. It amounts to a minimum of €23.92 per working day (about €598 per month in 2014) volgens http://europa.eu/epic/countries/finland/index_en.htm).
- Ondertussen ben ik terug beginnen sporten! Ik speel nu 3 keer per week frisbee in een universiteitsploeg, dit weekend ben ik ook mee geweest naar toernooi, maar daarover schrijf ik waarschijnlijk nog wel wat in een later blogbericht.
- Het ziet er naar uit dat het toch nog eventjes winter zal blijven, de sneeuw is niet meer verdwenen sinds de laatste keer, en voor deze week blijven de weersvoorspellingen winters.
- Als het gesneeuwd heeft, staan er dag en nacht sneeuwruimers klaar (en die maken je wakker 's nachts!) om de wegen en voet/fietspaden (!) sneeuwvrij te maken. Op de voetpaden worden vaak kiezelsteentjes gestrooid en/of zand en deze worden dus soms weg geschraapt door die sneeuwruimers en vandaar al het lawaai, waarom ze dit bijvoorbeeld doen om 3 uur 's nachts is me een raadsel.
- Er is hier nog steeds dienstplicht! Elke man moet minstens 6 maanden, maximum een jaar, legerdienst doen. Voor vrouwen geldt deze verplichting niet, maar het mag wel (en ik die dacht dat ze hier gelijkheid tussen man en vrouw net iets ernstiger namen dan in België).
Eline
Geen opmerkingen:
Een reactie posten