Vorige week donderdag begon het avontuur. 's Morgens vroeg opstaan om de laatste hand aan de valies te leggen en dan een treinritje met je gelooft het nooit: een trein die te vroeg vertrok uit Brugge. Aankomen daarentegen was zoals voorzien. Mama ging mee, wat het sleuren van de valiezen wat vergemakkelijkte. Na de check-in stond ik er alleen voor. In tegenstelling tot de mijn medestudenten die voor een buitenlandse stage kozen, was ik de enige die alleen naar een bepaalde stad ging. Ik vind het niet erg alleen aan dit avontuur te beginnen, maar met twee zou het misschien wel gemakkelijker zijn.
Met wat vertraging dan toch in Tampere aangekomen, maar van mijn valiezen geen spoor! Ja lap, voor één keer steek ik geen reservekleren in mijn handbagage, en 't is van dat... Er was ook niet meteen een desk waar je aan iemand kunt vragen hoe of wat, maar in een klein hoekje lagen er papieren (gelukkig wel in het Engels) waar je kunt aangeven dat je bagage niet van de band is gekomen. Toen de papieren bijna volledig waren ingevuld, kwam er toch iemand van het personeel kijken. Ze wist me toch een beetje gerust te stellen door te zeggen dat er later op de avond nog een vlucht was, en de valiezen dan waarschijnlijk mee zouden komen. Ik kreeg nog een survivalpakket, en moest mijn valies er toch niet zijn morgen, dan mocht ik kleren kopen en de rekening doorsturen naar de luchtvaartmaatschappij. Gelukkig is dit laatste niet nodig geweest, want mijn koffers waren mee met de laatste vlucht van de dag en werden door twee vriendelijke mannen tot aan mijn kamerdeur gebracht later die avond.
Ik heb een tweekamerappartement, waarvan de andere slaapkamer bewoond is door een Pakistaanse student. Mijn kamer is zeer ruim, er is een gedeelde kuiken en badkamer.
http://www.toas.fi/images/stories/pohjakuvia/pohjat/rauhaniemi_20_1-6.pdf (Om een idee te hebben: mijn kamer is de tweede van rechts, bovenaan)
Ik heb een groot raam over zowat de volledige breedte van mijn kamer. Wat ik zie door het raam is te zien in onderstaande foto's. De gordijnen die voor het raam gangen zijn helaas niet echt verduisterend, maar het went wel.
Mijn stageplaats ligt in de researchgebouwen die tegen het universitair ziekenhuis liggen. Omdat dit maar op een goeie twee kilometer van mijn verblijfplaats ligt, wil ik graag te voet naar mijn stageplaats gaan. Daarom was ik zaterdag al een tot daar gewandeld, door de sneeuw en door de bossen langs brede wandel/fietspaden. Ik passeerde een langlaufpiste en een veldje waar wat kinderen aan het ijshockeyen waren.
Maandag was het dan zover: mijn eerste stagedag! Ik keek hier enorm naar uit, maar wist niet veel wat ervan te verwachten. Na eventjes zoeken was ik waar ik moest zijn. Een van de onderzoekers nam me mee om de eerste papieren in orde te brengen voor een badge, een sleutel, ... waarna ik te horen kreeg dat mijn officiële begeleider, Leena-Maija, vandaag ziek was. Gelukkig was er wel nog iemand anders van dezelfde researchgroep aanwezig. Mirva (of hoe je die namen ook allemaal moge schrijven) is juist aan haar doctoraat begonnen. Ze heeft ook eerst gelijkaardigs gestudeerd en dan een master in de biochemie gedaan.
De eerste dag heb ik eigenlijk niet zo veel gedaan, een rondleiding, een foto nemen zodat deze op de badge kan komen (en ik sta ook al te pronken op de website tussen de personeelslijst: http://www.uta.fi/bmt/institute/research/ramet/personnel.html), de GLP map doorlezen, enkele interessante artikels bekijken. Het was reeds drie uur voor ik echt iets mocht doen in het labo.
De rest van de week ben ik ook vooral bezig geweest met het lezen van verschillende artikels en een doctoraatsthesis van de persoon, Ines, die ik nu "vervang". Ze is nog maar weg van vorige week en werkte samen met Laura. Zei zal me dan ook voornamelijk helpen met alles wat ik zal doen tijdens mijn stage.
De researchprogramma waar ik in meewerk is deze van de experimentele en genetische immunologie. (Eigenlijk is het vooral genetische immunologie, maar de professor verantwoordelijk voor deze researchgroep is onlangs teruggekeerd naar Zweden - hij is een Zweed - omdat hij geen geld meer kreeg voor verder onderzoek, en dus is de professor die het hoofd is van de experimentele immunologie de 'big boss'.) Hier wordt onderzoek gedaan op zebravissen en op fruitvliegen. Ik werk met fruitvliegen en zal dus proberen wat bij te leren over de immunologische reacties.
De eerste dagen heb ik me praktisch vooral met enkele basisch zaken bezig gehouden. Het overbrengen van fruitvliegen naar nieuwe bodems zodat ze niet uitsterven (flipping genaamd), onderscheiden van mannetjes en vrouwtjes, isoleren van maagdelijke vrouwtjes om ze vervolgens de kruisen met een ander soort mannetje en dissectie van larven die geïnfecteerd zijn met larven en kijken of er een immuunrespons is opgetreden. Tot op heden vind ik het heel erg interessant en ben ik zeer blij dat ik de keuze heb gemaakt tot hier te komen.
- De winter in Finland is dit jaar zeer vreemd: het is behoorlijk warm, van zondag tot donderdag was het zelf zo warm dat al de sneeuw volledig verdwenen was, er zijn wel nog enkele gladde plekken en sneeuwhoopjes waar de sneeuwruimers de sneeuw hebben verzameld. Ondertussen is het terug beginnen sneeuwen, maar de temperaturen schommelen nog steeds rond het vriespunt, dus geen idee hoe lang het deze keer blijft liggen.
- Wij hebben altijd de opdracht gekregen om met gesloten schoenen naar het labo te komen zodat je bijvoorbeeld geen zwavelzuur op je voet kan morsen. Op mijn stageplaats zijn ze het anders: open schoenen (model Birckenstocks, Crocks, ...) die je snel kunt uit doen. En deze schoenen blijven op het werk. De besneeuwde schoenen worden aan de kant gezet. Iets waar ik natuurlijk niet echt op voorzien ben...
- Lunchtijd is om 11 uur (en blijkbaar is dit heel gewoon in Finland, ook in scholen en andere instellingen is de middagpauze vaak al om 11 uur)!! Echt veel te vroeg. Gelukkig mag ik min of meer kiezen wanneer ik ga eten, en dus maak ik er meestal 12 uur van. Bij de maaltijd wordt trouwens heel vaak melk gedronken. Er is dan nog een koffiepauze rond 3 uur, waar meestal iets van fruit wordt gegeten.
- Voor de studenten is er een zeer voordelig tarief: 2,60 € (i.p.v. 8 à 9) voor een maaltijd in verschillende restaurants (zo ook in deze beneden waar ik meestal ga), de rest wordt betaald door de overheid! Ik heb ook zo een kaart gekregen, dus profiteer van dit voordeel.
- Er is 1 uur verschil met België. Als het in Finland 10 uur is, dan is het België nog maar 9 uur.
- Fins is zeer moeilijke taal, gelukkig is Zweeds hier de tweede officiële taal, waardoor er in de supermarkt op de verpakkingen ook in het Zweeds een uitleg staat, en daar kun je toch al iets vaker van afleiden wat je precies koopt.
- Studenten hebben hier een overall, deze is vol geborduurd met logo's. Elke richting heeft zijn eigen kleur overall. Op studentikoze activiteiten zie je studenten vaak opdagen in deze overalls.
Groetjes en tot later,
Eline
Geen opmerkingen:
Een reactie posten